Galería do IES Breamo

Galería de imaxes

07. ILUSTRACIÓN DA CHEGADA A OURENSE DA PRIMEIRA LOCOMOTORA NO ANO 1880
Debuxo aparecido en La Ilustración Gallega y Asturiana que representa a chegada a Ourense da primeira locomotora.

Curros, firme defensor do progreso tecnolóxico e científico, adicoulle a este evento o seu poema “Na chegada a Ourense da primeira locomotora”:

I
Velaí ven, velaí ven avantando
comaros e corgas, e vales, e cerros.
¡Vinde vela, mociños e mozas!
¡Saludaina, rapaces e vellos!
Por onde ela pasa
fecunda os terreos,
espértanse os homes,
frolecen os eidos.
Velaí ven, velaí ven tan oupada,
tan milagrosiña, con paso tan meigo,
que parece unha Nosa Señora,
unha Nosa Señora de ferro.
Tras dela non veñen
abades nin cregos;
mais vén a fartura
¡i a luz i o progreso!

II
Catedral, demagogo de pedra,
dun pobo fanático erguida no medio,
repinica esas chocas campanas
en sinal de alegría e contento.
Asocia esas voces
ó son dos pandeiros,
¡ás santas surrisas
de terras e ceos!
E ti, río dos grandes destinos,
que os himnos ensaias dos trunfos ibéricos,
requeimáda-las fauces de sede
vén o monstro a beber no teu seo.
Bon samaritano,
dálle auga ó sedento;
que a máquena é o Cristo
dos tempos modernos.

07. ILUSTRACIÓN DA CHEGADA A OURENSE DA PRIMEIRA LOCOMOTORA NO ANO 1880

Debuxo aparecido en La Ilustración Gallega y Asturiana que representa a chegada a Ourense da primeira locomotora.

Curros, firme defensor do progreso tecnolóxico e científico, adicoulle a este evento o seu poema “Na chegada a Ourense da primeira locomotora”:

I
Velaí ven, velaí ven avantando
comaros e corgas, e vales, e cerros.
¡Vinde vela, mociños e mozas!
¡Saludaina, rapaces e vellos!
Por onde ela pasa
fecunda os terreos,
espértanse os homes,
frolecen os eidos.
Velaí ven, velaí ven tan oupada,
tan milagrosiña, con paso tan meigo,
que parece unha Nosa Señora,
unha Nosa Señora de ferro.
Tras dela non veñen
abades nin cregos;
mais vén a fartura
¡i a luz i o progreso!

II
Catedral, demagogo de pedra,
dun pobo fanático erguida no medio,
repinica esas chocas campanas
en sinal de alegría e contento.
Asocia esas voces
ó son dos pandeiros,
¡ás santas surrisas
de terras e ceos!
E ti, río dos grandes destinos,
que os himnos ensaias dos trunfos ibéricos,
requeimáda-las fauces de sede
vén o monstro a beber no teu seo.
Bon samaritano,
dálle auga ó sedento;
que a máquena é o Cristo
dos tempos modernos.

05_familia_curros.jpg 06__aires_da_minha_terra.jpg 07_chegada_ourense_locomotora.jpg 08_rede_ferroviaria_1860.jpg 09_rede_ferroviaria_1875.jpg
Puntuar este ficheiro (Puntuación actual : 2.7 / 5 con 21 votos)