Galería do IES Breamo

Galería de imaxes


Mellor puntuado - Fotobiografía Pondal
01_ponteceso.jpg
01. PONTECESO816 vistasPondal nace en Ponteceso en 1835, que nesa altura era só un dos lugares de San Tirso de Cospindo pertencentes ao concello da Bugalleira.44444
(15 votos)
02_casa_no_anllons.jpg
02. CASA DE EDUARDO PONDAL834 vistasNace Pondal o día 6 de Febreiro de 1835 na "pequena" Ponteceso, nunha casa que levantara seu pai á beira do Anllóns e da ponte que o atravesa.
44444
(11 votos)
23_curros.jpg
23. MANUEL CURROS ENRÍQUEZ683 vistasA finais dos anos 70 do século XIX entra no panorama da literatura galega Curros Enríquez, mais o éxito e a constante presenza na prensa do poeta celanovés causa certo desagrado en Pondal.
33333
(9 votos)
38_sinatura.jpg
38. SINATURA DE EDUARDO PONDAL497 vistasPondal cifraba toda a súa gloria na obra que legou para o futuro.

A OBRA DO POETA (1916)

Eis a obra exhibín, que non o ardente
raio destruïdor, non o desterro,
non o decreto de tirano urxente,
non poderán o fogo nin o ferro
p'ra sempre destruír..., nin aparente
envidia, nin prisón, nin duro encerro,
nin odio escuro, nin soberbia adusta,
nin a morte, nin longa edá vetusta
33333
(5 votos)
20_pondal_1862_b.jpg
20. OUTRO RETRATO DE PONDAL EN 1862722 vistasContinúa o seu proceso formativo e transládase a Santiago, onde permanece ata 1885. Neste período confírmase a súa transformación en poeta "profesional" cada vez máis galeguizado. A súa intensa participación na sociedade compostelá obrigábao a gastar sumas importantes tanto de residencia como en vestimenta de luxo, preocupación continua da que existe constancia ao longo de toda a súa vida posterior, así como outros gastos suplementarios derivados dun modus vivendi propio dun dandy. Consecuentemente, polo que se pode apreciar na súa correspondencia, virán continuas peticións de cartos á familia para satisfacer os seus gastos.
33333
(11 votos)
03_casa_de_pondal.jpg
03. CASA DE EDUARDO PONDAL836 vistasEu nacín en agreste soedade,
eu nacín cabo dun agreste outeiro,
p'ronde o Anllóns, con nobre maxestade,
camiña ó seu destino derradeiro.
Eu non nacín en vila nin cidade,
mas lonxe do seu ruído lisonxeiro:
eu nacín cabo de pinal espeso,
eu nacín na pequena Ponte-Ceso.
Uns naceno na máxica Granada,
outros naceno en Málaga famosa,
os outros en Sevilla nomeada,
os outros en Valencia deleitosa;
uns na garrida Cádiz, ben soada,
en Barcelona os outros, populosa:
eu nacín cabo de pinal espeso,
eu nacín na pequena Ponte-Ceso.
Amabre Ponte-Ceso, anque pequena,
agreste certamente, mas garrida,
cando deixar a mundanal faena
teu bardo e for pasado desta vida,
non t'esquezas de quen, con faz serena,
dixo a toda ciudade fementida:
"Eu nacín cabo de pinal espeso,
eu nacín na pequena Ponte-Ceso".
33333
(12 votos)
24_Queixumes.jpg
24. QUEIXUMES DOS PINOS PUBLÍCASE EN 1886721 vistasEn 1886 publica Queixumes dos pinos, que vai supor a súa consagración definitiva.

Desde a aparición da súa grande obra, débese salientar que xamais volverá a utilizar o español como lingua de creación (coa excepción dun poema asinado con pseudónimo, Himno al besugo).

Ademais é o único escritor decimonónico do que se conserva correspondencia privada en galego e que mantivo a súa fidelidade lingüística no campo da creación literaria.

A língua tiveran
por língua de escravos;
esqueceran os pátrios acentos,
suidosos e brandos.
Dos própios acentos
tiveran vergonza;
de cautivos falaran palabras
de servos e ilotas.
Deixaran os doces
acentos xocundos
por estrañas palabras de servos,
ignaros e escuros.
A nai afrixida
da escura miséria,
os própios tomara
por xente estranxeira;
e espantada escuitara dos fillos
a plática serva.
33333
(9 votos)
15_Rosalia_Santiago_1855.jpg
15. RETRATO DE ROSALÍA NOS TEMPOS DO LICEO DE LA JUVENTUD CONSERVADO ENTRE AS COUSAS DE PONDAL741 vistasPor outra parte, en Compostela vai ter oportunidade de reforzar unha formación literaria que o ha de converter no máis culto dos poetas galegos do seu tempo. A súa preocupación pola literatura non se limitaba aos autores grecolatinos (Virxilio, Tucídides, Plutarco, Homero, Safo, etc.). Tamén coñecía a Milton, Shakespeare, Heine, Dante, Ariosto, Monti, Leopardi, Chateaubriand, etc, ademais da Biblia, Ossián, Tasso e Camoes, de grande transcendencia na súa obra.

Convén suliñar que lía os clásicos na lingua orixinal (latín, grego, portugués, italiano, francés e inglés); mesmo chegou a redactar textos en italiano e a publicar un poema en francés.
33333
(9 votos)
13_aurelio_aguirre.jpg
13. AURELIO AGUIRRE802 vistasEduardo Pondal trasládase a Santiago para iniciar os estudos de Bacharelato e rematado o ensino secundario, matricúlase na Facultade de Medicina en 1854.

Nos anos nos que chegou a Compostela estaba comezando o rexurdir político-cultural galego (primeiras publicacións periódicas defendendo os intereses de Galiza, as primeiras agrupacións e mais os primeiros movementos reivindicativos que finalizaron co levantamento frustrado de 1846). É a época en que comenzan a escribir en galego Añón, os Camino, Turnes, Valladares, etc. e destacan entre a xuventude universitaria ou cultural Faraldo, Neira de Mosquera, Romero Ortiz, os Rúa Figueroa, Murguía, Rosalía, Aguirre...

O xoven Pondal participará en moitas destas actividades dos provincialistas, alén de compartir protagonismo no Banquete de Conxo coa principal figura do ambiente universitario do momento, Aurelio Aguirre, o que supuxo para Pondal a entrada na vida pública galega, aos 21 anos de idade.
33333
(9 votos)
39_manuscrito_pondal.jpg
39. MANUSCRITO DE PONDAL500 vistasManuscrito autógrafo de Pondal "Po-lo baixo cantando...". Encóntrase na sede da Real Academia Galega.33333
(8 votos)
04_Julia.jpg
04. A SÚA IRMÁ JULIA794 vistasPondal foi o derradeiro de sete irmáns (Cesáreo, Emilia, Josefa, Eduarda, Julia, Eulogia e Eduardo), dunha familia de ascendencia fidalga.33333
(12 votos)
27_rio_anllons_desde_o_alto.jpg
27. RÍO ANLLÓNS DESDE O MONTE BRANCO640 vistasVive unha temporada en Carballo (1890-92) e especúlase con posibles relacións de carácter sentimental cun final pouco grato, mesmo coa posibilidade de que deixase descendencia en Bergantiños.

O TESTAMENTO DO BARDO (1890)

Sepultade piadosos
o bardo dos gaélicos destinos,
baixo os dereitos troncos rumorosos
de esvelto grupo de soantes pinos,
nos eidos saüdosos
que habitaron os celtas brigantinos.
Que diga o camiñante
que alí dirixe os pasos pelegrinos:
"Este cantou con voz harmonïosa
de Breogán a raza xenerosa".
33333
(11 votos)
42 ficheiros en 4 páxina(s) 1