Hai un par de semanas a profe trouxo a clase algo que viña envolto en paquetes, de cor marrón oscuro e que despois de imaxinar un rato, resultou ser "arcilla".
Propúxonos xogar con él, tocalo, facer boliñas, culebriñas, para finalmente facer un traballo que podería ser o noso regalo para as mamás.
Coa mesa lista para amasar, estirar e embadurnarnos co barro, comezamos
A idea consitía en facer un recipiente (que inicialmente ía ser un lapiceiro pero acabou convertíndose en maceta) e para facer o cu tomamos como modelo un vaso de plástico.
Despois había que facer churros ou culebriñas e ir pegándoas unhas enriba doutras
Para pegar unhas con outras tiñamos que usar moita auga. A arcilla moi moi mollada era unha masilla que funcionaba como pegamento.
A medida que iamos acabando as nosas macetas, as iamos deixando a secar nun papel co noso nome para non confundilas
Cando rematamos a primeira vez, nos dimos conta de que tiñamos que seguir colocando máis churros porque senón as nosas macetas maís ben parecerían ceniceiros.
Unha vez rematadas de todo, tocaba pintalas con témpera e cola para endurecelas maís. Cada un elixiu a súa cor e mans á obra,
Bueno, houbo quen as pintou dúas veces pois decidiu que prefería outra cor distinta.
Nos gustou moito pintalas e algúns incluso con varias cores á vez,
A profe propuxo que fixéramos flores con plastilina para decorar as macetas máis todavía,
Por fin tiñamos o noso regalo rematado, só faltaba unha tarxeta de felicitación para as nosas nais. Entre todos decidimos o que lle podíamos escribir, o escribimos todos xuntos para logo xa pasalo á nosa tarxeta.
Tamén decoramos as tarxetas debuxando flores, un neno trouxo un ramo moi chulo e o tiñamos de modelo, como os pintores de verdade!
Gustounos moito o barro ou arcilla así que xa estamos pensando no que podemos facer dentro de pouco con él, xa vos contaremos.