Este ano o día das Letras Galegas estivo adicado a Lois Pereiro, para conmemoralo fixemos entre as dúas aulas de infantil un mural contando a vida deste escritor.
Primeiro os profes contáronos donde naceu, que lle gustaban moito os trens, que viaxou a Madrid onde aprendeu moitos idiomas, que escribiu unha revista e ata formou parte dun grupo de rock.
Como queriamos que o mural chegase desde o teito ata o chan, tivemos que medir o pedazo de papel que iamos nececesitar.
E cortámo-lo papel desa medida.
Dedicidimos contar no noso mural todas ás cousas que lle foran sucedendo a Lois Pereiro na súa vida, e repartímonolo traballo entre as dúas aulas.
Os compañeiros/as da aula do lado escribiron que naceu en Monforte e o ano do mesmo. Nós continuamos rodeándoo con gomets e debuxando o "tren" que o ia levar ata Madrid.
Como na seguinte parte tiñamos que contar que aprendeu francés, alemán e inglés en Madrid, na escola de idiomas decidimos escribir a palabra OLA nos tres idomas (ALO, HALLO e HELLO).
Para saber en que idioma estaban pegámoslle unha bandeira do lugar onde se falan dese xeito.
Co ano no que estudiou en Madrid xa tiñamos rematada a nosa seguinte parte.
Mentras algúns rodeaban con gomets a parte anterior, outros fomos poñendo o seguinte feito da súa vida, cando en Madrid participou na revista LOIA, da que só fixo catro números.
Tamén lle fomos poñendo o título ó mural, escribimos LOIS PEREIRO ó lado da súa fotografía.
Ós compañeiros/as da outra aula fixeron as dúas seguintes partes do mural: a participación nun grupo de rock e a visita á Berlin onde se namorou e escribiu un libro de poemas, ademáis tamén debuxaron outro tren que o levou na viaxe.
Na nosa parte tiñamos que contar que fixera un programa de televisión, pero como nos equivocamos tivemos que buscar unha solución. Cun pedazo de papel pegado enriba seguro que ninguén se daría conta.
Poñendolle gomets polo borde do papel, ninguén o ía notar.
Para rematar todos firmamos co noso nome, como autores do mural.
E xa quedou rematado o mural:
Así quedou pendurado na parede, chegaba desde o teito ata o chan.
