Blogues

• OS INICIOS

A historia do proxecto "O meu amigo maior" ven de fai moito tempo.

Eran nenos e nenas de primaria de distintos niveles e trataba de que interactuasen maiores e pequenos.

Un proxecto que gustou moito ás profesoras que nese intre o levaban a cabo.

	Fai dous anos, unha destas mestras atopouse cunha amiga, con moitas ganas de facer algo novo xuntas e pouco medo as cousas novas por moi dificiles que parecesen. E o de traballar con nenos e nenas de Educación Infantil e o últimos Ciclo de Educación Primaria, a verdade é que o parecía.
Vimos que unha das cousas que máis medo da aos pequenos e o paso do seu cole de infantil ao cole dos maiores, como a éstes marchar para o tan temido Instituto.
	E nós xa tiñamos o proxecto feito! Axudarse entre todos a perder ese medo e mentres coñecerse, traballar xuntos, vivir unha serie de experiencias que están resultando maravillosas a nivel de integración, de madurez, de solidariedade, de darse uns a outros sen pensar en recibir nada polo que é cando máis reciben sen decatarse.

•  CURSO 2015- 2016

O primeiro foi unha toma de contacto a través dun conto que Conchy, a mestra de 5º E. P., veu a contar a Infantil, xunto cos seus alumnos e alumnas.
	Logo elixiron, ao azar, o que ía ser o seu compañeiro ou compañeira nesta viaxe tan especial. Pintaron a silueta das súas mans e uníronas todas para despois facer as parellas. Cando xa estaban emparellados, presentáronse e foron coñecéndose un pouquiño máis.
	Fixemos algunha visita dunha clase á outra, así os maiores recordaron cando eles estaban nesa etapa e xogaron cos pequenos e, os  pequenos coñeceron o mundo do seu amigo maior e os ORDENADORES cos que traballan todos os días.
Fixeron moitas máis cousas xuntos, pero o que, de seguro ningún vai esquecer, é a creación do grupo de teatro Bubeliñas para acompañar ao grupo Bubelas e a peza de teatro que fixeron todos xuntos no remate do curso.
	E para fin de curso,os pequenos invitaron aos maiores a súa festa.

Seguinte

Un luns do mes de abril, Erika contounos que no seu parque había unha cova:

• Quen vive na cova? Un osiño
• Nós poderíamos vivir nela? Noooon!!!!
• Por qué? Non hai luz, non hai camas, non hai tele...

Aos poucos días chegou unha caixa sorpresa á nosa aula, nela había moitas cousas e unha carta dunha nena cavernícola, Gurka.

 Entón, quixemos saber máis desa nena e decidimos buscar información pedindo axuda aos papis e mamis.

• Na biblioteca

• Preguntando aos moi maiores de 5º de E. Primaria

 Aprendemos moitas cousas:

• Como e onde vivía

•  os seus utensilios, que comían, como se vestían...

• os debuxos que facían

autores: Adrián e a súa mamá

Tamén fixemos "deberes"

petroglifos de Punta Herminia

 Despois de saber moito da vida de gurka, quixemos facer coma ela

• xogamos sen xoguetes

•  fixemos a nosa pintura

•  e tamén o noso barro

 Pintamos un bisonte... con chocolate!!! Que rico!

Quixemos ser meniños menciñeiros e fumos a recoller herbas aromáticas.

Logo pensamos en facer de comer coma os cavernícolas, cazar non nos gustaba e pescar tampouco, máis se había que comer sen cociñar como 

fan as nosas mamis e papis. Así que decidimos comer froita e fixemos unha rica macedonia.

Isto que coñecemos foi grazas a uns homes moi estudiosos que se chaman paleontólogos e que descubriron todo o que sabemos. 

Nós,por suposto, tamén fomos paleontólogos ...

Para rematar e ter sempre un recordo da nosa amiga Gurka, pintamos unhas preciosas camisetas cavernícolas.

    O  pasado  mércores, día 5 de xuño, un numeroso grupo de actrices e actores do noso colexio estreou, por fin,   a  obra  que  levaban  preparando  desde  comezo  de  curso.

No nome dos coordinadores  deste  proxecto  queremos...

Ante  todo,  felicitar  A  TODOS  OS  ACTORES  E  ACTRICES  QUE  ESTÁN  PARTICIPANDO  NESTE  PROXECTO, tanto  aos  que  tivestes  a  sorte de ver  no impresionante  escenario do Calvo Sotelo; como  a  todos  os  que  non  puideron  actuar alí,  pero  que  van   deleitarnos, en próximas datas, no  noso  moi  mellorado  escenario  do Emilia.

Todas e todos  demostraron que non só  son  grandes  actrices e actores; senon  que, o que é máis  importante,    teñen  unha  grande  capacidade  de  esforzo, autocontrol, valentía, gañas de facer as cousas ben e habilidade para traballar  en  equipo.

Todos  os  profesores estamos  moi  orgullosos  deles!

En segundo Lugar, queremos  agradecer encarecidamente aos organizadores do Certame Candilejas, que nos proporcionaron  tan  espectacular  escenario e nos deron todas  as  facilidades para  poder  levar  a  cabo  esta  obra.

           Por  suposto, 

queremos  dar as gracias   a  todo  o  público  que  nos  acompañou  e  animou.  A  súa  presenza  e  apoio  axudounos  inmensamente. 

E non podemos  rematar  este  artigo  sen  agradecer, de corazón,  a  súa  axuda  a  todo  o  CLAUSTRO  DE  PROFESORES  e  persoal  non  docente do centro. TODOS (profesores, administrativo, persoal de conserxería e persoal de limpeza) colaboraron, dun xeito ou doutro nesta macro empresa: arranxando  vestiario, pintando decorados, cosendo telóns, axudando nos ensaios, engadindo  moitas  horas á súa xornada laboral, de xeito totalmente altruista, maquillando, axudando a vestir, colocando decorados,cosendo, doando roupa, etc., etc.. etc,)

Realmente  esta  foi  unha verdadeira  labor  de  equipo.

Sen todos e cada un  de   vós, isto  non sería  posible.

 GRACIAS  A  TOD@S!

     Se  queredes ver as fotografías dos grupos participantes no certame, así como ler  ou  facer  comentarios  sobre  as obras; só  tedes  que  entrar  nesta  páxina :

www.certamendeteatrocandilejasdonbosco.blogspot.com.es