Arden as altas árbores, atardecer.

Botan berros de bruma e brasas.

Campías comestas cubertas de cinza,

Chans chorosos, cheiro a charamusca.

Días destruídos: dor, desesperanza.

Eucaliptos esfollados espallan esterilidade.

Fume funesto fumiga a fraga,

Gritos grises nas gorxas dos gorrións.

Hecatombe de hectáreas, herdo histórico.

Impotencia infestada, inútil ilusión.

Lume letal, loito da lúa,

Medo e morte manifestándose no monte.

Noite negra, neboenta e nostálxica,

Outro outono de odioso ocaso.

Piñeiros pedindo perdón polos pecados,

Queixumes queimados, queixándose quedos.

Rumorosos de ramas roídas, rabia.

Salvaxe sacrilexio sen sentido.

Tolemia, traxedia, tempo de tristura;

Utopía ultraxada ao unísono.

Vergoña. Vida que se vai co vento.

Xenocidio. Xente xemendo xustiza.

Zume zugado. Zona zero.