Día Internacional do Libro: II Concurso de Microrrelatos

 Por segundo ano consecutivo, o concurso de microrrelatos que celebramos no Río Cabe para celebrar o Día Internacional do Libro foi un éxito de participación, tanto de profesorado como de alumnado. Dende o centro queremos agradecer ós participantes os seus traballos e felicitalos polo alto nivel alcanzado.

  Os relatos gañadores foron os seguintes:

 

             1º Premio: “Un  libro de aventuras” de Banshee

 

             2º Premio: “Un día cualquiera” de Cacete Vôcé

 

             3º Premio: Compartido por dous participantes:

 

                         “The locked door”  de Marte 10

 

                          “Niñez” de Xacia da Vila

 

             Accésit: “Historia de un libro abatido” de J. Manrique

 

            Accésit: “Palabras para cualquiera” de Pitufa

 

  

 Parabéns ós gañadores e ó resto dos participantes!!! Lembrade que esperamos contar coa vosa participación en edicións vindeiras .

 

 A continuación podedes ler os relatos gañadores:

 
 
 

UN LIBRO DE AVENTURAS

 

 

Quiero escribirte un libro de aventuras.

 

 Por introducción, un montón de hojas enteras empapadas de largas conversaciones bajo la lluvia ¿El nudo? En la garganta. El ritmo narrativo, lento, para así poder bailar contigo las canciones que no se atrevieron a desafiar el tiempo. El espacio no importa, siempre solemos perdernos en nuestros ojos. No sé quiénes serán los personajes, pero nosotros seremos los protagonistas.

 

Voy a escribirte un libro de aventuras, y así vivirlas contigo para siempre.

 

Banshee

 

 

 

 

 

UN DÍA CUALQUIERA…

 

 

Todos los días me levanto temprano, me ducho, desayuno, voy al instituto Río Cabe.

 

Subo las escaleras, abro la puerta de clase, me siento en mi silla y al coger el primer libro….

 

 DESAPAREZCO.

 

 

                                                                                                                                                       Cacete vôcé.

 

 

   

 

The locked door

 
 

Days after our move, I decided to explore the house. I traversed a long corridor until finding a locked door in which doorstep was a page from a newspaper, it narrated the discovery of a body in that house. I was frightened, and I looked for the date of publication but I didn ́t find it, so I entered. The door scretched and I found a small book on the floor. There were hardly any pages written on it. I was horrified: they recounted the story of a girl of my age that moved to that house, I supossed years ago, but I was even more terrified when I knew the girl found that room and book. Suddenly, the door closed. The person who appeared in the newspaper was ME.

 

                                                                                                                                                                                           Marte10

 

 

 

Niñez.

 

 

Niñez. Las canciones que bailé tímidamente y ahora vivo con intensidad. Escuchar mi respiración,  tomar aire. Orientar la cara al sol para sentir su calor. Paladear el cariño.

 

Al principio fue una posibilidad, pero terminó por ser una palabra escrita en un papel; dolía al leerla. Especialmente cuando vi la preocupación en la cara de mis seres queridos.

 

Una burbuja. Así se sobrelleva la parte del diagnóstico y un apunte nuevo en el libro de tu vida, el trauma causado. Las cicatrices físicas duelen primero, después afloran las que no se ven.

 

 Soy una de cada ocho. Cáncer de mama.

                                                                                                         

                                                                                                                                                    Xacia da Vila

 

 

 

 Historia de un libro abatido

 

 

Yo soy el río; Miedo es mi acompañante.

 

Un señor entrometido, obstinado e hiperactivo que me  sigue durante mi travesía a la mar.

 

                                                                                 

                                                                                     J. Manrique

 

 

  

                                               PALABRAS PARA CUALQUIERA

 

 

Un día hubo un incendio en la biblioteca más grande de una enorme ciudad. Cuando el fuego se hubo apagado, se podía divisar al viejo bibliotecario rebuscando entre las cenizas. Un niño que pasaba por allí se acercó y le preguntó:

 

- Señor, ¿por qué se empeña en tratar de rescatar esos libros viejos y calcinados cuando puede conseguir unos nuevos en una librería?

 

El anciano lo miró y le contestó:

 

- Los libros son como los animales, muchacho. Cuanto más tiempo llevan sobre el planeta, más sabios son. - Saca uno de debajo de una estantería hecha añicos. - Este, por ejemplo, ya tiene otra historia más que contar.

                                                                                                                                                                            Pitufa