O Club de lectura de adultos "Veigas de Campaña" tivo, na tarde do venres 17 de novembro, unha nova xuntanza coa presenza da escritora Inma López Silva.
En palabras do responsable deste club de lectura, o profesor Víctor González Zúñiga: "O club de lectura de IES Plurilíngüe de Valga "Veigas de Campaña" tivo hoxe a honra de recibir a Inma López Silva coa súa obra "Escola de Mulleres"; igual non se percibe ben aí na foto, é a da pantalla. Ben, iso da o mesmo, non estaba físicamente con nós, mais estaba a súa voz, unha presencia viva e intelixente. E unha obra complexa na que vértense varias historias, mais todas teñen unha mesma substancia, a rebeldía, é dicir, a liberdade. Son historias de mulleres, mulleres libres, e todas encaixan ben porque interpélanse unhas con outras. É complexo, si, o que nos conta Inma, pero, que non o é? é a vida mesma vertebrada na historia dunha muller que racha coas convencións porque quere vivir, e vive como quere, por iso cóstalle chegar ao mar, e digo esto con toda a intención, porque así comeza o libro, "o mar comeza nun sumidoiro", porque a liberdade que o mar representa, non se regala, é unha conquista que nace da indignación e da fartura, e da dor; de feito, unha das notas que tiña lendo esa frase, levoume a unha canción de Pablo Guerrero, un cantor-poeta extremeño. A canción é coñecida, e adquiriu fama durante a transición en España dos anos setenta, nunha estrofa di "... hai que doler de la vida hasta creer que tiene que llover..., a cántaros". A liberdade, ningunha liberdade, se regala, e sí, as veces hai que "sufrila". ten que doer. Pensaredes que me estou saído do tema da xuntanza, e un pouco sí, pero o amor (e a amizade), o amor de verdade, non o amor ñoño e romanticón, o amor arrimado a amizade ten moito tamén de rebeldía política, e diso tamén fala o libro de Inma.
Non vos daredes conta pero estou facendo esforzos para intentar manterme ao marxe da historia que se conta, intentar contar de que vai, pero sen estropearvos a lectura cando a emprendades, porque pensamos que paga a pena facelo, e recoñezo que cando rematei a lectura e escoitando a Inma falar da súa obra e o debate que xurdiu na xuntanza, un chega a pensar se realmente non estamos todos un pouco tolos, porque unha das cuestións que o libro manexa con soltura, pensamos, e preguntarnos, e así o fixemos, que é o normal, que é a normalidade; home, normal, normal, mellor un gramo de tolería, "soltar a corda", que dicía o outro. Grazas a todas. Saúde"
