Normalización lingüística
Unha achega ao debate sobre o galego desde o CERN
Somos un conxunto de físicos e enxeñeiros galegos vencellados ao Centro Europeo de Investigación Nuclear (CERN) en Xenebra, a día de hoxe uns dos laboratorios científicos máis importantes do mundo. Desde a distancia, levamos meses asistindo ao debate que se está a xerar sobre a posición que debe ocupar a lingua galega no noso sistema educativo. Esta cuestión está a provocar unha confrontación continua de posturas e opinións que se estende a distintos ámbitos da nosa sociedade. Se ben consideramos este debate lexítimo tamén coidamos que as posturas deben ser mantidas e defendidas desde a máis absoluta rigorosidade, a mesma pola que nós estamos rexidos nas nosas actividades científicas. E vémonos na obriga de intervir cando determinados argumentos que non seguen esta máxima aparecen por parte de persoas cunha opinión que non se restrinxe ao ámbito privado.
En declaracións ao “Faro de Vigo”, o voceiro da “Confederación das Asociacións de Pais de Alumnos de Colexios Concertados” (Congapa), José Ramón Hermida, dicía: “Utilicemos el sentido común. Químicas o Físicas, con tantas nomenclaturas internacionales, no se pueden dar en gallego. No podemos retroceder”. Ben, for desde a ignorancia, for intencionadamente, declaracións deste tipo resultan totalmente inadmisíbeis. E dicimos isto con coñecemento de causa, pois no noso ámbito de traballo estamos acostumados a ter conversas de alto nivel científico de temas moi diversos en galego. Nun entorno no que temos a sorte de traballar con algúns dos mellores físicos e enxeñeiros do mundo, o galego está, modestamente a través de nós, presente como vehículo de comunicación científica. E para isto é un idioma exactamente igual de válido que o francés, o alemán ou, desde logo, o castelán. Ben é certo que o galego non é empregado para as comunicacións nin publicacións científicas a grande escala, pero é necesario que se saiba que tampouco o é o castelán. A lingua franca da ciencia desde hai moitos anos é o inglés, e desde logo se algunha lle discutíu no pasado tal condición esa non foi o castelán.
O noso obxectivo con esta carta é simplemente evitar que se empreguen argumentos falsos (ou falseados) na discusión dun tema tan delicado e importante coma este. E tamén reivindicar o galego como lingua que nos identifica sen excluírnos estando como estamos lonxe da casa.
No CERN en Xenebra, a 26 de Maio de 2009,
********
Xabier Cid Vidal, Licenciado en Física e estudante de Doutoramento - USC, experimento LHCb.
Patricia Conde Muíño, Doutora en Física de Partículas, Investigadora do LIP (Laboratório de Física e Instrumentação de Física de Partículas) - Lisboa (Portugal), experimento Atlas.
Daniel Esperante Pereira, Enxeñeiro de Telecomunicacións e estudante de Doutoramento na USC, experimento LHCb.
Teresa Fonseca Martín, Doutora en Física de Partículas, investigadora asociada da Royal Holloway University - Londres (Reino Unido), experimento Atlas.
Abraham Gallas Torreira, Doutor en Física de Partículas, investigador Ramón y Cajal na USC, experimento LHCb.
Manuel Gallas Torreira, Doutor en Física de Partículas, antigo staff do CERN no departamento de Física Experimental.
Marcos Mariño Beiras, Doutor en Física de Partículas, Catedratico de Física Matemática na Universidade de Xenebra (Suíza).
Diego Martínez Santos, Licenciado en Física e estudante de Doutoramento - USC, experimento LHCb.
Cibrán Santamarina Ríos, Doutor en Física de Partículas, investigador asociado na McGill University - Montreal (Canadá), experimento Atlas.
Certame Poético 2010
CONCURSO DE POESÍA
O Departamento de Lingua Galega e Literatura e o Equipo de Normalización Lingüística do IES de Fene convocan un concurso de POESÍA no que poderá participar todo o alumnado do Centro e que se rexerá polas seguintes BASES:
1ª- Cada participante pode presentar un máximo de tres poemas escritos en lingua galega.
2º- As composicións han de ser BREVES: a extensión máxima é de 14 versos.
3ª- Cada un dos poemas introducirase nun sobre no que conste un pseudónimo. Ademais incluirase unha plica cos datos d@ autor/a.
4º- As poesías deberán ser presentadas antes do día 9 de abril de 2010. Poderán entregarse a calquera membro do Departamento de Lingua Galega ou do Equipo de Normalización.
5º- Concederanse dous premios: material cultural, audiovisual, deportivo por un importe total de 30 euros no caso do primeiro premio, e por un total de 15 no caso do segundo.
6ª- O xurado será designado polo Equipo de Normalización Lingüística e o seu fallo será inapelable.
Orgullos@s do Galego
A Coordenadora galega de Equipos de Normalización e Dinamización Lingüistica achéganos este espazo onde amosar o orgullo que temos os galegos e as galegas pola nosa lingua. Sexa cal sexa a cor da nosa pel, onde naceramos, de quen veñamos sendo, ou se nos gusta máis a lúa ou o sol, somos moitos e moitas os que estamos orgullosos de termos unha lingua propia. Aquí encontrarás videos, materiais para imprimir e distribuír como queiras, cando queiras e con quen queiras, e moitas, moitas persoas coma ti que presumen da nosa lingua, do galego.
Orgullos@s do noso, orgullos@s do galego
Algunhas notas sobre o galego e o galés no ensino
Ditame do Consello da Cultura Galega sobre as Bases do decreto do plurilingüismo.
Carta ao Secretario Xeral de Política Lingüística . Asinado polos Premios á Innovación Educativa en Normalización Lingüística 2009-2010: Equipos de Normalización e Dinamización Lingüística do CEIP Aguiño (Ribeira), CEIP A Gándara (Carballo), CEIP A Pedra (Bueu), CEIP Bergantiños (Carballo), CEIP Quintela (Moaña) IES Menéndez Pidal (A Coruña), IES Sardiñeira (A Coruña), IES Félix Muriel (Rianxo), IES Perdouro (Burela), IES Rodeira (Cangas) e IES Porto do Son (Porto do Son)".
O bilingüismo en Gales O impulso lingüístico salva ao galés da extinción, que se daba por segura
Texto do borrador do decreto e varias análises do mesmo
O pasado 30 de decembro de 2009 foron presentadas pola consellería de Educación as Bases para a elaboracion do decreto o plurilingüismo no ensino non universitario de Galicia.
A Coordenadora Galega de Equipos de Normalización e Dinamización Lingüistica fai unha primeira análise do borrador, no que subliña que:
# O borrador do Decreto do Plurilingüismo para o ensino non universitario non garante que o alumnado acade a competencia lingüística en lingua galega, tal e como fixa a lexislación educativa, acentuando o desequilibrio social existente entre as dúas linguas oficiais.
# A proposta traslada aos centros escolares e ás familias un conflito creado por intereses políticos ao presentar un modelo que non se fundamenta en criterios estritamente pedagóxicos e demostra o descoñecemento da realidade dos centros.
# A introdución dun idioma estranxeiro como lingua vehicular do ensino establécese sobre bases erradas e distorsiona u
nha planificación lingüística rigorosa e eficiente que redunde na formación do noso alumnado.... (ler máis).
Outros documentos:
Novo! Análise das 'bases para o decreto do plurilingüísmo" da RAG (Real Academia Galega), 18-1-10, en .pdf
A pedagoxía da trapallada. Manuel Rivas, escritor. El País, 15-1-10
Un comezo de curso "sen problemas" por Nova Escola Galega. Outubro de 2009
Sobre o decreto do galego
Miguel Anxo Romero
Somos moitos os homes a quen se nos enche a boca dicindo que homes e mulleres deben gozar dos mesmos dereitos e deberes. Porén, sabemos que en cada un dos nosos fogares, o labor da muller é sempre moito maior có dos homes. É algo que sabemos que é así, que está mal, pero así está socialmente aceptado mentres non se vaian dando pasos cara á igualdade real.
Permítaseme este limiar fatal para tentar explicar o que ocurría co decreto do galego da era Fraga: había, en teoría, igualdade paritaria para as dúas linguas (castelán e galego) e había unha paz social porque era un decreto que non se estaba facendo cumprir, non molestaba aos sectores máis reaccionaros da nosa sociedade e os sectores máis liberais seguían inmersos na nosa tradicional resignación.
Coa chegada do denominado goberno bipartito comezou por parte dalgúns sectores socias, o invento dunha guerra inexistente causada polo empeño deste goberno de facer cumprir as normas que foran aprobadas no seu día por todos os grupos políticos. E, inexplicablemente para os que defendemos o ensino de cantas máis linguas mellor, calaron na sociedade palabras tan fortes como imposición, liberdade, bilingüismo, etc., referidas despectivamente aos que defendemos a lingua galega.
A realidade constatable por calquera, é que a lingua galega perde falantes a pasos axigantados dende que existe un Goberno Galego. O primeiro paso efectivo que se deu para poder frear este desastre, foi a implantación das denominadas Galescolas, nas que, por fin, o alumnado de menor idade utilizaba a lingua galega, axudando así a que a escola, como entidade, deixara de ser un factor fundamental na desgaleguización dos galegos. Somos moitos os pais que mandamos aos nosos fillos á escola por primeira vez falando galego e devolvéronnolos falando castelán.
Calquera que teña uns mínimos coñecementos de sociolingüística sabe que a implantación das Galescolas non ía afectar para nada á lingua A, ou de prestixio, que neste caso é o castelán. Está aquí na base un axioma falaz: ou é que realmente corre perigo o castelán de ser erradicado polo galego? Por favor!!
E viñeron as eleccións. E o actual presidente do Goberno Galego meteuse nun sarillo para tentar recadar uns cantos votos. E dese lío sacou como un mago dun sombreiro un novo decreto que non é máis que un despropósito. Un novo decreto chamado a ser incumprido dende o primeiro momento porque o noso país non está preparado para cumprilo.
E agora (viva a liberdade!) disque incluso o alumnado poderá elixir en que idioma contesta ao profesorado. Na clase de Matemáticas disque tamén poderemos contestar en base 2 ou en base 10...
País!!
O galego é o idioma propio dos galegos
Alexandre Chao Viso, alumno de 3º ESO A
O galego é o idioma propio dos galegos, coa súa historia propia e o seu orgullo. Pero aínda así o galego hoxe en día está pasando por unha situación de discriminación lingüística. Seguro que a tódolos galego-falantes alguén lles dixo algunha vez: "¿y tu por qué hablas gallego?", "el gallego es cosa de paletos", "deberías hablar castellano". E todo iso acontece no 2009, non na época franquista. Suponse que vivimos nunha sociedade democrática!!.
Xa son moitas as manifestacións que se levan feito e moitos os seus participantes, pero os políticos parece que non se queren decatar de que a nós nos importa o noso idioma e que non nos vamos a deixar arredar por unhas enquisas ou que imos a crer iso do "Bilingüismo". Porque iso é outra, xa teñen algunha xente convencida de que o bilingüismo é posible, pero a maioría sabemos que sempre vas pensar e falar máis nun idioma que noutro, que non é posible o 50%. E, ao contrario do que algúns pensan, o que están a pretender é o monolingüismo en español, é dicir, o favorecemento da lingua castelá.
Todo o que queremos é unha convivencia de idiomas, que se nos deixe falar o que queiramos e que non se nos discrimine polo idioma. Amais diso, se se consegue incrementar o número de falantes de galego, o idioma de Galicia, pois mellor que mellor.
Por culpa desta discriminación, os galegos empezamos a ter un sentimento de que cando alguén nos fala galego, se é castelán-falante, nos sentimos extraños, cando tería que ser todo o contrario. E agora, contrariamente ao que se cre, hai máis xente, incluso castelán-falantes, que se uniron á causa, por culpa dos últimos ataques á lingua galega.
Isto reflectiuse na última manifestación a prol do galego, o día 18 de outubro, con máis de 50.000 manifestantes.
Con isto pretendeuse, ademais da normalización e oficialidade do galego, o reintegro do galego-portugués, porque o galego, ou é galego-portugués ou é galego-castelá.
E sen embargo móvese
Enviado por admin o Mar, 27/10/2009 - 20:01Antonio Orozco, outubro de 2009
E sen embargo móvese. Negar o movemento da Terra ao redor do Sol non cambiou a realidade, decretou un sistema solar ficticio. Se a realidade publicada se utiliza para agochar a realidade real estamos diante dun proceso de creación de realidade ficticia e se o proceso é subvencionado, diante dun sarcasmo. Nos manuais das facultades de xornalismo de maior prestixio debería impartirse un curso de ética periodística no que figurase o epígrafe “ Mass media galegos, bilingüismo e realidade en torno á manifestación Queremos Galego do 18 de outubro de 2009” .
O bilingüismo, como concepto, está fabricando con eficacia a idea seguinte: na Galiza hai dúas linguas oficiais, temos competencia lingüística en ámbalas dúas linguas e énos igual falar en galego ca en español. Por se non quedase claro, ao termo bilingüismo engádenlle os cualificativos amable ou harmónico e xa temos o instrumento sutil de imposición da diglosia . Exemplo de amabilidade bilingüe é a pretensión de que o nome de A Coruña se cambie por “A Coruña/ La Coruña”, quedando ben as claras de que lado sopra o vento da amabilidade. Postos a ser amables no canto de dicir Praza de María Pita habería que dicir “Praza de María Pita/ Plaza de María Gallina”.
O bilingüismo amable considera que os galegofalantes seremos tanto máis amables canto maior facilidade teñamos para cambiar de idioma fronte a aos interlocutores que se expresen en español. Os defensores desta amabilidade deberían crear unha entrada no diccionario da RAE “amable: se dice también de la persona que, aún siendo gallego hablante, se expresa en español cuando su interlocutor también lo hace . Persona que se disculpa por expresarse en gallego”.
¿Hai un proxecto para que a única lingua A sexa o español, quedando para o galego o papel de lingua B?
Queremos galego
Marga Suárez, outubro de 2009
Estamos a vivir uns días de defensa do noso idioma, unha morea de galegos e galegas que senten un gran amor polo noso idioma xuntouse en Santiago o pasado 18 de outubro para manifestar que "Queremos galego", para demandar poder vivir en galego en Galicia, para que nas aulas se aprenda en galego, para que a Administración nos fale en galego9.
E aínda hai quen se pregunta Para que serve o galego
¿?
GRIPE A??
NON
É O PRESIDENTE DO BRASIL CHORANDO DE EMOCIÓN PORQUE UN PAÍS QUE FALA COMA NÓS VAI SER QUEN ORGANICE OS XOGOS OLÍMPICOS.
UNS 200 MILLÓNS DE BRASILEIROS FALAN COMA NÓS.
NON CRES QUE DEBERÍAS ESTAR ORGULLOSO/A DA TÚA LINGUA?
O profesorado e a nosa língua
E a nós, quen nos pregunta?
Carta aberta de 20 profesoras e profesores do IES Illa de Arousa.
Concha Rousia
Mil Primaveras Máis Para A Nosa Lingua
Comunicados en defensa da Lingua Galega
Nas últimas semanas, diferentes colectivos e institucións pronunciáronse acerca da situación da língua galega no ensino e dos procesos de reformas normativas que previsiblemente se lle aplicarán. Recollemos aquí unha escolma de comunicados procedentes tanto da Univesidade Galega como doutros colectivos directamente relacionados co ensino ou coa ciencia como son o profesorado de língua castelá ou os científicos do CERN
Carta ás familias - Equipo de Normalización Lingüística
Fene, 11 de xuño de 2009
Estimados pais/nais e titores/as legais:
Poñémonos en contacto con vostedes porque –como saberán- van recibir nas súas casas unhas enquisas enviadas desde a Consellería de Educación nas que se pide a súa opinión sobre un tema que se refire á educación dos seus fillos e fillas.
Desde o IES de Fene apostamos polo dereito do alumnado a ser igualmente competente en galego e castelán, as dúas linguas oficiais da nosa Comunidade, tal e como se marca na LOE (Lei Orgánica de Educación).
Despois de lermos os cuestionarios, descubrimos que teñen algún problema de interpretación e vémonos na obriga de aclararlles o seguinte:
1- Para que o alumnado teña a mesma competencia nas dúas linguas é necesario que o alumnado reciba a metade das materias impartidas en galego, que -tal e como se mostra no tríptico que acompañamos- é o camiño máis enriquecedor e eficaz desde o punto de vista pedagóxico.
2- Teñen que ser conscientes de que, tal e como está redactado o cuestionario, se marcan “todo en galego” significaría que queren a metade das materias en galego, pois só están preguntando por aquelas materias que eles chaman “troncais”, que son as que se dan en galego na lexislación, non por todas as que estudan os seus fillos.
Se vostedes necesitan calquera outra información, non dubiden en poñerse en contacto connosco.
Atentamente,
O Equipo de normalización e dinamización lingüística
(preme aquí ou na imaxe "as linguas suman" para ver o tríptico)
I Concurso de microrrelatos - Traballos premiados
O xurado do primeiro concurso de microrrelatos de Fene, composto polo edil de Cultura e integrantes da comunidade educativa do municipio, fallou o pasado xoves aos seus gañadores, tras unha selección previa de textos por parte dos equipos de normalización lingüística de cada centro participante.
Do IES de Fene resultaron gañadores do concurso os seguntes participantes:
- 1º premio da categoría de 1º-2º de ESO: Roque Sanfiz
- 1º premio da categoría de Bacharelato-Ciclos: Adrián López
- Accesit 3º e 4º de ESO: Icía Sanmartín
A entrega de galardóns, o vindeiro día 28 na Casa da Cultura
Parabens aos/á premiados/a
(Acceso á noticia publicada en La Voz de Galicia)
MIcrorrelatos 09. Seleccionados para a fase local
Categoría 1º e 2º de ESO
Roque Sanfiz Arias, 1ºESO A
Fene á fin. Conseguiu traballo para ASTANO. Dá moita alegría ver saír
os barcos pola Ría, as botaduras, e, o mellor de todo, oír tocar a
sirena pola mañá e ver entrar as milleiras de almas a traballar, a dar
de comer ás súas familias. Ante a demanda de vivendas estanse a
construír unhas onde antes estaba Carburos Metálicos. Agora veñen
pedidos de todo o mundo. Os empresarios loitan porque o seu barco sexa
construído en ASTANO. Este estaleiro é coñecido no mundo enteiro por
ser o construtor dos barcos máis grandes do planeta: cargueiros,
petroleiros e gaseiros son uns poucos da longa lista deste estaleiro.
Pero houbo un día no que isto foi diferente, un día no que só se vían
saír barcos reparados, un día no que sobraban vivendas de
traballadores, pois apenas os había, non había botaduras, non tocaba a
sirena. Por desgraza, ese día é hoxe.
Soraya Filgueiras Arnoso, 2ºESO B
OS DINOMAMUTS
Fene á fin. Algún día tiña que pasar...Tiñan que
chegar a Fene...os DINOMAMUTS. Será mellor que empece polo principio da
historia: estaba na praia, dándome un pequeno mergullo e, de repente,
vin un estraño animal. Estaba lonxe e non o vía moi ben, pensei que
sería mellor non darlle importancia. Ao marchar da praia notei como
alguén me seguía...e pensei, será a miña imaxinación! Cheguei a casa, e
na miña habitación, a escuras, sentín moverse algo debaixo da miña
cama. Entón saíu un estraño animal... Aínda estando asustada collino e
leveino a un veterinario amigo. Díxome que era un animal propio doutros
países, e que debía considerarme moi afortunada ao telo, xa que eran
moi especiais: eles elixen con quen queren vivir, escollendo só a xente
de bos sentimentos. Sentinme moi ben...marchei á casa co dinomamut...
Algún día os DINOMAMUTS tiñan que chegar a Fene.
Categoría 3º e 4º de ESO
Icía Sanmartín Novo, 3ºESO A
Fene, ao fin. Estaba cansa. Unha viaxe moi longa, nunca remataba. Só
soñaba con volver a Fene, onde nacín, onde vivín... Aquí pasei todos os
bos momentos da miña vida, tamén os malos, pero xa non os recordo. De
pequena, xogaba no xardín da casa, cos meus xoguetes, co meu can...
Cando marchei, todo perdido. De pequena, cando anoitecía e o sol se
poñía, un fulgor laranxa reflectía no mar, fermoso, inesquecible. Cando
marchei, nada. De pequena, o arrecendo a herba mollada, a flores
frescas... mellor que un caro perfume. Cando marchei, só me quedaba o
recordo. Dese olor, xa non quedaba nada.
Perfume de Chanel: 68€
Un can de raza: 1700€
Volver á terra de onde un día tiveches que marchar, non ten prezo.
Sara Cribeiro Silva, 3ºESO A
AO FIN
Fene ao fin! Tras longas escapadas por sendas infernais, tras fatigosas
viaxes por extensos mares, mentres que un incesante vento impedía ver o
horizonte; tras pasar meses incomunicado co mundo, ao fin estaba na
casa. Entón ata a máis ínfima herba me parecía dunha inmensa
importancia. Ao fin chegara. E, cando ao fin me sentía feliz,
atrapoume.
Categoría BACHARELATO - CICLOS
Adrián López Canosa, 1ºBAC B
LOBO DE MAR
Fene ao fin. Iso foi o que dixo aquel vello cabrón ó chegar ó noso
pobo. Seguiuno unha leria sobre o seu querido fogar e demais historias.
Merda. Ese carcamal do carallo pasou toda a vida fóra da casa e chega
agora dicindo que me quere moito e que quere recuperarme. Fillo de
puta! Nunca imaxinei que este home ía volver. Non o fixo cando a miña
nai morreu, non, fíxoo agora que quedou sen un peso e non ten onde caer
morto. Chorei si, pero ese tipo non pisaría a miña casa. El tamén
chorou, suplicoume, mesmo me dixo que marcharía para sempre se iso era
o que eu quería, pero que primeiro o escoitara. Non o fixen. Unha
semana despois apareceu morto nun accidente. Morreu afogado. Trataba de
volver a pescar, segundo escoitei. Vello tolo. No barco encontraron
unha nota que poñía “Oxalá me escoitases”.
Debín facelo.
Noelia González Albariño, 1ºBAC C
Fene ao fin se albiscaba na efémera liña que se produce no solpor,
cando os últimos raios do sol acarician a superficie da terra, dando
paso á noite.
Os meus ollos chispearon de felicidade durante unha fracción de
segundo; o tempo que tardou en invadirnos un sentimento de nostalxia ao
pensar nos compañeiros que xa non estaban, que loitaron con nós ombro
con ombro, compartindo unha mesma suor, defendendo un ideal común...
Pero este sentimento axiña se substituíu por un máis forte e arraigado... a ledicia de volver de novo, ao meu fogar.
